Sunday, December 6, 2009

ดุอาอฺเมื่อจะเข้าและออกจากบ้าน

ดุอาอฺเมื่อจะเข้าและออกจากบ้าน
Submitted by dp6admin on Sat, 03/10/2009 - 13:42
เมื่อจะเข้าบ้าน
1. มีรายงานจากญาบิร อิบนฺอับดิลลาฮฺ แจ้งว่า เขาได้ยินท่านร่อซูลุลลอฮฺ กล่าวว่า “เมื่อผู้ใดเข้าบ้านของเขาแล้วเขารำลึกถึงอัลลอฮฺขณะเข้าบ้านและขณะรับประทานอาหารของเขา ชัยฏอนจะกล่าวกับพวกของมันว่า “จะไม่มีที่พำนักและอาหารสำหรับพวกเจ้าแล้ว” และเมื่อผู้ใดเข้าบ้านของเขาโดยไม่รำลึกถึงอัลลอฮฺขณะเข้าบ้านของเขา ชัยฏอนก็จะกล่าวกับพวกของมันว่า “มีที่พักสำหรับพวกเจ้าแล้ว” บันทึกโดยมุสลิม (3/1558)
2. มีรายงานจากท่านร่อซูลุลลอฮฺ กล่าวว่า “มีบุคคล 3 ประเภท พวกเขาทั้งหมดนั้น อัลลอฮฺอัซซะวะญัลเป็นผู้คุ้มกันพวกเขา หมายถึงพวกเขาอยู่ภายใต้ความคุ้มครองของพระองค์ และได้กล่าวถึงบุคคลหนึ่งในสามประเภทคือ ผู้ที่เข้าบ้านของเขาด้วยการกล่าวสลาม เขาจะอยู่ภายใต้ความคุ้มครองของอัลลอฮฺอัซซะวะญัล” (ศ่อเฮี้ยะฮฺสุนันอะบีดาวู้ด 2/473)
เมื่อจะออกจากบ้าน
1. ให้กล่าว
اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ أَنْ أَضِلَّ أَو أُضَلَّ أَوْ أَزِلَّ أَوْ أُزَلَّ أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلَمَ أَوْ أَجْهَلَ أَوْ يُجْهَلَ عَلَيَّ .
صحيح سنن أبي داود .
[ อัลลอฮุมมะอินนี อะอูซุบิกะ มินอันอะฎิลละเอาอุฏ็อล, เอาอะซิลละเอาอุซัล, เอาอัซลิมะเอาอัซลัม, เอาอัจญฺฮะละเอายุจญฺฮัล อะลัยยะ ]
ความว่า “โอ้อัลลอฮฺ แท้จริงข้าพระองค์ขอความคุ้มครองต่อพระองค์ในการที่ข้าพระองค์จะอยู่ในการหลงผิด หรือการที่ข้าพระองค์จะถูกทำให้หลงผิด หรือการที่ข้าพระองค์จะอยู่ในการผิดพลาด หรือการที่ข้าพระองค์จะถูกทำให้ผิดพลาด หรือในการที่ข้าพระองค์จะอยู่ในการกระทำที่เป็นการข่มเหง หรือการที่ข้าพระองค์จะถูกข่มเหง หรือในการที่ข้าพระองค์จะอยู่ในการกระทำที่เป็นการโง่เขลา หรือการที่ข้าพระองค์จะถูกกระทำด้วยความโง่เขลาจากผู้อื่น” (ศ่อเฮี้ยะฮฺสุนันอะบีดาวู้ด 3/959)
2. ผู้ใดกล่าวขณะที่ออกจากบ้านของเขาว่า
بِسْمِ اللهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى اللهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللهِ
[ บิสมิลลาฮิ ตะวักกัลตุ อะลัลลอฮิ วะลาเฮาละ วะลากูวะตะ อิลลาบิลลาฮฺ]
ความว่า “ด้วยพระนามของอัลลอฮฺ ข้าพระองค์ขอมอบหมายต่ออัลลอฮฺ ไม่มีอำนาจและพลังใด ๆ นอกจากอัลลอฮฺ” จะมีเสียงกล่าวแก่เขาว่า “ท่านได้รับความพอเพียงแล้ว ท่านได้รับความคุ้มครองแล้ว” และชัยฏอนก็จะหนีห่างออกจากเขาไป” ศ่อเฮี้ยะฮฺ (ศ่อเฮี้ยะฮฺอัตติรมิซียฺ 3/151)
เป็นการดียิ่งเมื่อกล่าวรวมดุอาอฺทั้งสองต้น